Scena jego życiem – 90-lecie Zbigniewa Chrzanowskiego

We Lwowie, w Teatrze im. Łesia Kurbasa, 10 czerwca odbyła się wyjątkowa uroczystość z okazji 90. urodzin Zbigniewa Chrzanowskiego — wybitnego reżysera, aktora i długoletniego dyrektora Polskiego Teatru Ludowego, który całe swoje życie poświęcił scenie teatralnej.

Świętowanie rozpoczęło się od inscenizacji „Kartoteki” Tadeusza Różewicza, która tej nocy nabrała szczególnego znaczenia. W spektaklu wielu dostrzegło odbicie artystycznej drogi jubilata — jego refleksje nad sensem życia i ludzką egzystencją.

Na widowni zgromadziła się liczna publiczność: dawni współpracownicy, aktorzy z Polski i Ukrainy oraz wierni widzowie, którzy przez lata śledzili pracę Chrzanowskiego. Konsul Generalny RP we Lwowie podkreślił w swoim przemówieniu, że wieczór ten był jednym z najbardziej poruszających, jakie dane mu było przeżyć.

Podczas uroczystości jubilat otrzymał od przedstawicieli polskiej sceny teatralnej pamiątkowe upominki, w tym symboliczną figurkę Stańczyka, która — jak zaznaczono — idealnie oddaje charakter i mądrość solenizanta.

W licznych przemówieniach i wspomnieniach obecnych gości wielokrotnie podkreślano ogromny wpływ Chrzanowskiego na rozwój życia teatralnego i kulturę polską we Lwowie. Mówiono o tym, jak potrafił łączyć pokolenia, inspirować młodych do przyjścia do teatru i odkrywania polskiej tradycji.

W programie uroczystości znalazł się również wzruszający występ Jadwigi Pechaty, która zaśpiewała piosenkę do słów Wisławy Szymborskiej „Nic dwa razy się nie zdarza” — idealnie wpisującą się w atmosferę jubileuszu.

Nie zabrakło także serdecznych życzeń od tych, którzy nie mogli pojawić się osobiście — specjalne nagrania z pozdrowieniami i dedykowaną piosenką wzruszyły wielu zgromadzonych gości.

Chrzanowski w swoich wspomnieniach podkreślał, że teatr był dla niego czymś więcej niż zawodem — był jego domem i sensem życia. Podkreślał także, że pomimo wielu lat pracy nadal ma wciąż nowe plany artystyczne i czuje się potrzebny.

Całe wydarzenie zamknęło się w atmosferze wspólnoty, szacunku i artystycznej pasji — jubileusz stał się celebracją nie tylko jednej osoby, ale i bogatego dziedzictwa polskiej kultury teatralnej we Lwowie.