Pewnego czerwcowego wieczoru pod pałac Bielskich we Lwowie przy ulicy Kopernika 42 podjechała dorożka. Wysiadł zeń pan Zbigniew Chrzanowski, wraz z nim jeszcze kilka osób, wciąż odczuwanych na scenie, choć nie fizycznie. Nastrój wieczoru wyznaczała muzyka Marka Grechuty do trzeciej części Pieśni Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, znanej jako przepiękna pieśń „Ile razem dróg przebytych …”.
Tak 22 czerwca rozpoczął się monodram pt. Zaczarowana Dorożka w wykonaniu p. Zbigniewa Chrzanowskiego, wieloletniego dyrektora Teatru Ludowego we Lwowie. Monodram został oparty w całości o utwory Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego z czytelnikowskiego tomiku „Poezja”.
Rok wcześniej, pałac przy ulicy Kopernika 42 świętował podwójną rocznicę: 65-lecia powstania Polskiego Teatru Ludowego we Lwowie, po prostu Teatru Polskiego oraz 60-lecia pracy pana Zbigniewa Chrzanowskiego, reżysera i wieloletniego dyrektora artystycznego Teatru.
Najsłynniejsza powojenna polska placówka kulturalna we Lwowie powstała dzięki wysiłkom pary nauczycieli – Anny i Piotra Hausvaterów, którzy użyczali Teatrowi najpierw swojego mieszkania, a później wyprowadzili go na deski szkolne. Jedną z trzech pierwszych „wystaw” Teatru Polskiego była farsa „Babcia i wnuczek” K. I. Gałczyńskiego, odegrana na deskach teatru szkoły im. Marii Magdaleny (dzisiejszej Dziesiątki). Pięć lat po tych premierach czas do swoich jubileuszy zaczął odliczać Zbigniew Chrzanowski.
Tekst ukazał się w Kurierze Galicyjskim nr 14 (450), 26 lipca – 29 sierpnia 2024
Cały tekst >>
0 komentarzy do artykułu “Obrazki z Zaczarowanego Teatru”